Bir zamanlar, Dutch adında küçük bir köpek yavrusu varmış. Maltese cinsi, yumuşak tüylü ve parlak, meraklı gözlere sahipmiş. Alice adında bir kadın olan sahibi onu çok seviyormuş ve yürüyüşe çıktıklarında ona kovboy kostümü giydirirmiş.
Bir gün, ormanda yürürken garip bir alete rastladılar. Bir zaman makinesine benziyordu ve farkına varmadan Dutch ve Alice 1820'lere götürüldüler. Kendilerini kovboylar ve atlarla çevrili, tozlu, vahşi batı kasabasında buldular.
İlk başta, Dutch ve Alice bu yeni dünyayı keşfetmek için heyecanlıydı. Ancak zaman geçtikçe, geçmişte sıkışıp kaldıklarını fark etmeye başladılar. Umutsuzca eve dönmenin bir yolunu aradılar, ancak onları kendi zamanlarına geri götürecek hiçbir şey bulamadılar.
Tozlu sokaklarda dolaşırken her türden tuhaf karakterle karşılaştılar. Onlara altın ve zenginlik hakkında çılgın hikayeler anlatan kır saçlı yaşlı bir madenci, onlara sıcak bir yatak ve sıcak bir yemek sunan iyi kalpli bir meyhane sahibi ve Hollandalılara ata binmeyi öğreten bir grup kovboy vardı.
Yaşadıkları tüm maceralara rağmen, Dutch ve Alice kendi zamanlarını çok özlüyorlardı. Kendi dünyalarının tanıdık görüntülerini ve seslerini özlüyorlardı ve sonsuza dek geçmişte sıkışıp kalacaklarından korkuyorlardı.
Bir gün, ormanda dolaşırken eski, paslı bir anahtara rastladılar. Alice onu aldı ve bunun onları oraya getiren zaman makinesinin anahtarı olduğunu fark etti. Bir umut ve kararlılıkla, zaman makinesini bir kez daha bulmak için yola koyuldular.
Kolay değildi, ama günlerce aradıktan sonra, sonunda ormanın derinliklerindeki bir mağarada saklı zaman makinesini buldular. Alice paslı anahtarı kullanarak makineyi açtı ve içeri girdiler. Makine vızıldayıp bip sesi çıkardığında, Dutch ve Alice nefeslerini tuttular, onları eve götüreceğini umdular.
Aniden, gürültülü bir patlamayla, kendi zamanlarına geri döndüler. Hayretle etraflarına baktılar, çok özledikleri tanıdık görüntülere ve seslere hayran kaldılar. Alice, Dutch'a sıkıca sarıldı ve o da kollarında olmaktan mutlu bir şekilde yüzünü yaladı.
O günden sonra Dutch ve Alice hediyeyi asla hafife almadılar. Her anın değerli olduğunu ve onu değerlendirmeleri gerektiğini biliyorlardı. Ve eski paslı anahtara her baktıklarında, yaşadıkları çılgın maceraları ve öğrendikleri dersleri hatırlayarak gülümsediler.
